deel 6

Maandag 01-12(!)
Vroeg opgestaan, school! We hebben het opberghok op de Sky blue nursery school flink onder handen genomen.Alles opgeruimd, weg gegooid wat weg kon en geveegd, ziet er weer top uit. Alleen het hoofd van de school was het er niet helemaal mee eens, maar dat liep wel los.
Dinsdag 02-12
Vandaag hebben we beiden een eigen klas van ongeveer 30 kinderen, Nursery 3 & 4, ik natuurlijk de oudste, lekker makkelijk want die spreken allemaal al Engels! En Nadine de jongere klas, goed voor de bloeddruk.In de helft voor de pauze heb ik ze het ABC op het bord laten schrijven, elkaar laten helpen en woorden aan elkaar koppelen, tellen en wat schrijven. Er zitten een aantal slimmeriken in de klas, wel leuk dat ze elkaar dan ook graag helpen. En net als in Nederland zijn de kinderen met de grootste mond het minst ver, als je ze voor het bord zet dan bakken ze er niets van. Wel erg is is dat als de kinderen niet luisterden er andere kinderen mij een stok gaven om ze mee te slaan.... Normaalste zaak van de wereld.In de klas van Nadine ging het er nog iets erger aan toe, ze sloegen elkaar tot bloedens toe en ook dat is hier 'gewoon'. Maar Nadine kon het wel aan.In de pauze zijn we naar een winkeltje gereden om papier en kleurpotloden te kopen, daarna zijn we lekker gaan kleuren, maar dat was voor iedereen nieuw dus om dat dan uit te leggen hoe dat 'moet' is lastig... Wel een hele leuke dag, maar heel erg vermoeiend....
Hier na hebben we geluncht en zijn we thuis in slaap gevallen... We worden oud.... In de avond even borrelen bij ome Babba.
Woensdag 03-12
Weinig doen vandaag, Poco Loco aan het strand... Niet veel zon maar wel lekker uitgerust met een eigens gemaakt broodje kroket!Donderdag 04-12
Nadine moest vroeg op! Kwart over acht werd ze opgehaald om te gaan helpen in het ziekenhuis van een Nederlandse vrouw, waar ze via de overbuurvrouw Sandra in uitgenodigd.. Ongeveer een uurtje rijden naar Banjaka, midden in de rimboe.Er werd een consult gegeven voor zwangere vrouwen, er zaten bij aankomst in Banjaka al zo'n 200 zenuwachtige vrouwen te wachten. Er werd bloeddruk gemeten, gewicht opgenomen en kleding en knuffels uitgedeeld. Wel hard om te horen dat er een vrouw een dode baby in de buik had na 38 weken zwangerschap. Ook een vrouwtje van 48 kilo die al 6 maanden zwanger was.... Wel heel leerzaam om te weten hoe je alles zonder apparatuur te doen wat wij gewend zijn, je kunt voelen hoe de baby ligt en hoeveel weken ze zwanger zijn.In die tijd had ik het huisje een frisse schoonmaak gegeven.In de middag uitgerust aan het strand bij Baobab, niet veel zon maar wederom lekker uitgerust.
Vrijdag 05-12
Sinterklaas, dat is hier niets bijzonders, elke dag honderden zwarte pieten om je heen. Dus een dag als alle anderen.
In de morgen hebben we samen met Jarmilla het WC gebouwtje van de Sky Blue blauw geschilderd. Een fijn klusje, maar het is nu af!!En voor de verandering zijn we smiddags op de bank in slaap geknikkerd en in de avond een borreltje gedronken.

Zaterdag 06-12
Onaangekondigd bezoek, de eeuwige langslapers uit Serrekunda ( Abdul en West Side) kwamen een bakkie pleur drinken. En zoals ze bekend staan natuurlijk veel te lang blijven zitten en zitten kletsen over van alles.
In de middag hadden we een Namenceremonie (soort doopfeest waar de Imam de naam komt geven) in Brikama, echt midden in de jungle. Met een smoesje kwamen we (gelukkig) onder het eten uit... We hadden wat baby kleertjes gedoneerd en wat groene thee zitten drinken. Leuke live muziek en traditionele dans. In de morgen is er een geit geslacht die dan in de middag lekker op word gegeten. Alle vrouwen staan te koken en alle mannen zaten buiten het hek lekker de blowen. Weer een ervaring rijker!
De terugweg in de bustaxi was eigenlijk het meest bijzonder, met 31 man in een klein busje, zonder koplampen, remmen en een slechte versnelling. Als sardines in een blik, we hadden bijna een afscheidsvideo gemaakt. Ook heeft de bestuurder nog iemand aangereden, gelukkig met de schrik vrijgekomen! Meerdere keren met hartkloppingen gezeten. Nadine: ik voel een kinderhand op m'n billen.... Ik kijken, nou Nadine er zitten alleen volwassenen achter je, nou ja moet kunnen. Met uitstappen werd ik ook nog even lekker betast door een vrouwtje die me de hele weg al zat aan te staren... Ook leuk.
We konden niet meer, toch nog even een bakkie bij babba. Vroeg naar bed.

Ebola, het is hier niet maar het helpt het hele land naar de klote op dit moment. Met dank aan de westerse media, en een negatief reisadvies van Scandinavië... In combinatie met een slecht regenseizoen is er ook nog eens geen rijst in de binnenlanden.... Keep smiling zeggen ze hier, respect voor de positieve mensen hier......